Een aantal jaren geleden werd ik op de afscheidsreceptie van mijn zesde leerjaar aangenaam verrast door het liedje ‘You raise me up’ dat mijn leerlingen als ode aan hun meester zongen. Ik krijg er nog kippenvel van als ik eraan terug denk (en tranen in mijn ogen van ontroering).
You raise me up, so I can stand on mountains
Toen ik zelf in het vijfde leerjaar zat, wist mijn leraar, meester Free, zijn leerlingen maximaal uit hun comfortzone te halen. Van talentontwikkeling was toen nog geen sprake, maar toch wist hij bij elk van zijn 25 leerlingen de juiste snaar te raken. Hij kon zo naar je binnenkant kijken, ontdekken wat er zich in jou afspeelde en daar heel sensitief op inspelen. Het is het leerjaar waarin ik het meest geleerd heb. Meester Free is altijd mijn (stichtend) voorbeeld geweest.
In het begin van de jaren '90 maakte ik kennis met het gedachtengoed van het ervaringsgericht werken. Toen vielen voor mij alle puzzelstukjes samen en wist ik heel duidelijk welke leraar ik wilde zijn. Ik zou mijn leerlingen zien als volwaardige partners en hen maximaal autonomie en inspraak geven om het leerplan samen te realiseren. Werk maken van welbevinden en betrokkenheid, vertrekken vanuit hun binnenkant, op zoek gaan naar hun ervaringsstroom en zien wat ze nodig hebben om te groeien. Die nood matchen met mijn aanbod transformeerde het onderwijs dat ik toen gaf naar full partnership. Elke dag maakten we samen onderwijs.
You raise me up to walk on stormy seas
Ook vandaag is het belangrijk om jouw leerlingen de autonomie te geven die ze nodig hebben zodat ze ervaren wat het is om zichzelf te mogen zijn, vrijwillig te mogen handelen, denken en voelen. Bouw samen met je leerlingen het hoeken- en contractwerk uit, werk aan een sporenbeleid, gebruik de routeplanner.
Zorg ervoor dat leerlingen elkaar (onder)steunen. De ervaring van een warme, hechte en authentieke band met anderen, voor anderen zorg dragen en graag gezien worden, zorgt voor een veilig klimaat waarin je leerlingen kunnen leren met vallen en opstaan en waar ze kunnen rekenen op anderen. Hierdoor hebben ze niet het gevoel alleen te staan in het leerproces en is er geen wedijver. Zo los je conflicten in de klas en op de speelplaats samen op.
Tracht je leerlingen het gevoel te geven bekwaam te zijn om activiteiten uit te voeren, gewenste doelen te bereiken en de eigen vaardigheden te kunnen gebruiken en ontplooien. Hierdoor kunnen ze succeservaringen opdoen en hebben ze het gevoel dat ze greep krijgen op het (eigen) leerproces. Op die manier voelen je leerlingen dat ze vooruit gaan en worden ze competenter. Misschien wordt 'fouten zijn kansen om iets te leren' ook jullie klasspreuk.
You raise me up to more than I can be
Als ik een van mijn oud-leerlingen of hun ouder(s) ontmoet, gaat het steevast over de tijd waarin ze bij mij in de klas zaten. In de gesprekken vind ik steeds dezelfde rode draad terug: 'Je hebt het beste eruit gehaald'. Dat doet me enerzijds wel wat blozen, maar anderzijds bevestigt het mij in de leraar die ik heb willen zijn. Het is het mooiste compliment dat je als leraar kunt krijgen. Ook jij kan die leraar zijn!
Ivan
Reacties
Een reactie posten