CEGO blogt

 In deze moeilijke tijden waarin mekaar fysiek ontmoeten en nieuwe mensen leren kennen een taboe is geworden en je ziek kan maken, zitten we meer dan ooit achter ons computerscherm. Haast alle communicatie verloopt digitaal. Sommige bedrijven proberen zelfs een digitaal koffiemoment na te bootsen. Maar we missen toch nog steeds die menselijke warmte, we missen het kletsen in de deuropening, aan het koffieapparaat. We missen mekaar. We blijven veilig op een afstand maar hebben behoefte aan een knuffel.  Zoals vroeger wordt het nooit meer Uiteraard is de mens een flexibel wezen dat zich wondersnel aanpast aan nieuwe situaties. Voor onderwijs heeft deze coronacrisis gezorgd voor een ongelofelijke  versnelling van het digitale denken en het blended leren. Wat een jaar geleden nog ondenkbaar was, wordt nu al als normaal beschouwd.  We leren alvast veel uit deze crisis: we leren hoe we met minder tijd efficiënter kunnen werken, we leren hoe we kinderen vanop afstand beter kunnen begeleid

De onderzoeken van TIMMS (een internationaal vergelijkend onderzoek naar leerlingenprestaties in wiskunde en wetenschappen, afgenomen in 2019) zijn gepubliceerd en zorgen voor heel wat onrust. Door de blijvende dalende trend in de resultaten voor zowel wiskunde als wetenschappen dreigt Vlaanderen zijn positie in de topgroep verloren te zien gaan [1] . Bij begrijpend lezen was dat ook al zo (Pisa 2018) [2] .  En dus gaat het hele onderwijslandschap op de schop. Net als twee jaren geleden wordt in allerlei media – vaak door dezelfde auteurs - een beschuldigende vinger opgestoken naar het feit dat Vlaanderen te veel zou bezig zijn met welbevinden, met het prettig maken van de lessen en niet met de essentie van het onderwijsverhaal. Koen Daniëls (NVA) zei onlangs op de radio dat er te veel was ingezet op welbevinden en dat de slinger is doorgeslagen. Maar gaat het wel om een of-of-discussie? Is het niet én-én? Hebben we het welbevinden niet nodig om goede leerresultaten te kunnen nastreven

 Onze nieuwe CEGO website al gezien? Ontdek hem volop op vorming.cego.be 

Sinterklaas is opnieuw in het land… nog voor zijn boot aanmeerde of er ook nog maar één schoorsteen in gebruik werd genomen kwam hij al de huizen binnen via de reclame in de winkels en op televisie. Het jaarlijkse bezoek van de goedheilige man neemt soms heel grote proporties aan. Blije gezichten Vaak vindt Sinterklaas zijn intrede bij jonge kinderen via grote broers en zussen, via (groot)ouders, … Hun verhalen, beloftes en opwinding beïnvloeden de ukkies terwijl ze eigenlijk nog niet goed snappen wie of wat Sinterklaas is. Uiteindelijk is dit gewoon een man met een baard en vreemd kostuum. Enkelen beginnen gaandeweg te beseffen dat er blijkbaar ook iets lekkers te verdienen valt, wel enkel als hij je braaf genoeg vindt. Het is altijd uitkijken naar zijn bezoek. Spannend en vol verwachting: wat gaat hij brengen? Wat bang ook. Het blijft immers een onbekende man die je beoordeelt. Net die dualiteit maakt het zo boeiend: iedereen zegt dat die vreemde man het goed met je meent, dat he

  [1] Ja, schreeuwen doen ze. Op Facebook is er de actiegroep “Neen tegen nog minder artistieke vakken in het secundair onderwijs” en met al meer dan 13.000 handtekeningen tegen het besluit van minister van Onderwijs Ben Weyts, groeit nog dagelijks het aantal personen die hier tegen protesteren. En terecht!     Waar gaat het om? De beloofde Artistieke Vorming en Esthetica in D- en D/A-finaliteit (het huidige aso en tso), die nog in het voorjaar op de modellessentabellen stonden, moeten plots plaats ruimen voor een nieuw vak: Maatschappelijke Economische en Artistieke Vorming. Dat vak bestaat uit drie afzonderlijke componenten: een sociaal-maatschappelijk, een financieel-economisch en een artistiek-creatief deel. Met de huidige lessentabellen kan het Vlaams decreet van onderwijsdoelen absoluut niet gerealiseerd worden. En oké, een school kan inderdaad één uur per graad Artistieke Vorming aanbieden in het complementaire gedeelte. Maar hoe groot is de kans? Het blijft een keuze va