CEGO blogt

We worden vandaag overstelpt met honderden leuke ideeën waarmee je je kinderen aan het spelen kan zetten. Langs verschillende kanalen worden kinderen dagelijks uitgedaagd om een filmpje te maken, een spel te spelen, een opdracht te vervullen, … kortom zich zinvol bezig te houden. Zolang ze zich maar niet vervelen. Maar het ‘spannende’ van het sluiten van de scholen is er stilaan afgeraakt, het enthousiasme voor als deze uitdagingen raakt bekoeld.   Als kinderen het gevoel hebben dat ze zich vervelen grijpen ze heel snel naar hun gsm, hun tablet, de computer of nestelen ze zich voor de televisie. Een andere optie is zeuren: ‘ik verveel mij…’, en vervolgens hopen dat iemand anders met een voorstel aankomt. Het is eigenlijk helemaal niet zo vreemd dat onze kinderen zich in deze coronatijd vervelen. Velen van hen hebben het hele jaar door een drukke agenda die dag in dag uit volgeboekt staat. Op school krijgen ze de ene taak na de andere en alle vrije tijd wordt ingenomen door sport,

We maken binnen onderwijs nu zeer snel de bocht naar afstandsonderwijs. Leerkrachten plooien zich dubbel om zich in te werken in een nieuwe digitale wereld en kunnen al heel snel kinderen gepaste tools aanbieden. Dat vraagt flexibiliteit, volharding, veel werk en gedrevenheid. Gelukkig zijn onze leerkrachten daar sterk in. In vele gevallen kunnen we alleen maar bewondering hebben voor hoe het schoolse leven gewoon doorgaat in vele Vlaamse huiskamers. Kinderen volgen videolessen, kunnen chatten met leerkrachten, krijgen werkpakketten, worden tot lezen aangezet, noem maar op.  Scholen die eerder al hadden ingezet op de zelfsturing van kinderen, slagen er bovendien makkelijker in dan scholen die daarin nog beginnend zijn. Er is echter een groep die dreigt te verdrinken en die de ondersteuning van de school mist. Nochtans is die groep vrij groot, met iets meer dan 19%: de kansarmen. Zij worden nu met meerdere problemen tegelijkertijd geconfronteerd en dat frustreert hen. Hop

Nu je als leraar, al dan niet in beurtrol, gedwongen bent om thuis te werken, kan je de tijd nemen om verschillende zaken op punt te stellen. Zo kan je misschien eindelijk eens die routeplanner of de werkwinkel op orde stellen. Hierbij graag enkele tips en ideetjes. Een werkwinkel? Een routeplanner? Met een werkwinkel of routeplanner kun je als leerkracht uitstekend antwoorden op de tempoverschillen in je klas. Kinderen kunnen op een speelse en aantrekkelijke manier leren. Tegelijkertijd bevordert het hun zelfstandigheid. Als leerkracht blijf je zoeken naar gepaste manieren om met die verschillen tussen kinderen om te gaan. Dat is onder meer het geval op vlak van buffertijd. Dat is de tijd die vrijkomt wanneer kinderen een bepaalde taak hebben afgewerkt terwijl anderen nog bezig zijn. Een werkwinkel of routeplanner geeft daarop antwoord vanuit het groeimodel, waarbij kinderen vanuit hun sterke kanten worden aangesproken. Leren gebeurt immers met vallen en opstaan. Daarbij wor

In tijden van de coronacrisis worden we enorm geconfronteerd met de drang naar verbondenheid. Ieder kind, iedere volwassene heeft er immers nood aan. Ieder van ons wil zich verbonden voelen met iets of iemand. Als opvoeder, begeleider, leerkracht of ouder is het belangrijk om dit gevoel ook bij kinderen te stimuleren. Verbondenheid is immers het fundament van waaruit waardevol gedrag wordt bepaald. Willen we bijvoorbeeld werken aan ‘ongewenst’ gedrag, dan staan we voor de uitdaging om te bekijken waar de verbinding niet sterk genoeg is. De opmerkelijke woorden van Maggie De Block ( ‘Blijf in uw kot. Ik meen het!’) betekenen dat we onze familie, vrienden en collega’s minder (of zelfs niet) kunnen zien. Veel mensen voelen hun verbondenheid in het gedrang komen en dat merken we!  Creatieve verbinding In Italië zagen we overal spandoeken met steunbetuigingen op verschillende balkons verschijnen. Daarna volgde een spontaan samenspel van muziek met de verschillende buren. De verb

Kinderen opvoeden en kinderen in ontwikkeling brengen, het lijkt soms al moeilijk genoeg, zonder al die praktische klusjes die er dagelijks bijkomen om het geheel draaiende te houden. Vaak zien we dat als een last, een opgave die er nog maar eens bijkomt. En toch zijn het net deze klusjes, deze routinemomenten die heel wat mogelijkheden met zich meebrengen.  Leren en ontwikkelen kan immers altijd, ook thuis, ook zonder ellenlange voorbereidingen of een tripje naar de speelgoedwinkel. Zolang we voldoende AANDACHT besteden aan wat er gebeurt. Twee vliegen in één klap dus. Onze routinematige klusjes verder uitvoeren, mét aandacht voor de leer- en ontwikkelkansen die ze met zich meebrengen voor kinderen.  Je kan het je zo al indenken, net wanneer jij had gedacht om de vloer eens te vegen komt je kleuter rond  je benen hangen. Op dat moment is het enkel dát wat hij nog wil. Geen tekeningen meer maken, niet meer met de poppenwagen spelen. Zelfs de tablet kan hem niet bekoren op dat mome