Elzenhof is een school voor buitengewoon onderwijs. 109 kinderen kunnen er terecht voor het basisaanbod (vroegere type 1 en 8), voor type 3 of type 9 onderwijs. Het is een dynamische school die een aantal jaren geleden resoluut heeft gekozen om op een andere manier met de ouders te gaan samenwerken. Ze spreken zelf van een “mindshift”: ze zijn anders gaan denken over de inbreng van ouders. Om die inbreng van ouder te kunnen garanderen is er vooral vertrouwen nodig. Dat zeggen Anne Broos, Gok-coördinator en Martine Lowet, directeur van de school.
Vertrouwen krijgen
Martine: “Vertrouwen winnen betekent ouders beter leren
kennen, drempels wegwerken, echt geïnteresseerd luisteren en de deskundigheid
van ouders erkennen en omarmen. Ook laten aanvoelen dat de school steeds het
beste wil voor hun kind en begaan is met hoe hun kind ontwikkelt. Niet vanuit
een belerende houding wel vanuit een open geest met oog voor de bezorgdheden
van de ouders.” Een goede band opbouwen
vraagt veel energie en tijd. Maar het rendeert. Ten tijde van corona kwamen 96
ouders op zaterdagmorgen de oefenpakketjes voor hun kinderen ophalen. Ze
stonden er elke week en er werd wat tijd gemaakt voor een babbel. Voor 8
gezinnen werden de pakketjes aan huis bezorgd omdat ze zich niet konden
verplaatsen. Slechts 4 gezinnen bleven ondanks aanklampend werken niet
regelmatig bereikbaar. Dit zijn sensationele resultaten als je bedenkt dat 40%
van de moeders geen diploma SO hebben.
Anne: “Dit bereik je natuurlijk niet van vandaag op morgen.
Het is een proces van jaren maar we zijn nu op een punt waar we voelen dat de
band met onze ouders sterk is. Dat de school voor hen betekenis heeft en dat ze
zich partners voelen van onze school.” “Het zit soms in kleine zaken. “ zegt
Martine, “Ik praat vaak dialect met hen. Dan voelen ze zich minder bedreigd. We
gaan op zoek wie een goede band heeft met het gezin en kiezen dan voor één vast
aanspreekpunt. Het is steeds dezelfde persoon die contact opneemt, die het
vertrouwen heeft en ook weet hoe het gezin moet benaderd worden. In plaats van teksten, maken we
informatiefilmpjes. Die zijn veel laagdrempeliger en worden dan ook veel
bekeken. ”
Met kleine stappen
Anne: “Een aantal jaren terug hebben we de definitieve shift
gemaakt. We wilden anders gaan samenwerken met ouders; we wilden een betere
communicatie. We wilden investeren in de relatie met de ouders. We wilden
ouders zien als noodzakelijke partners om de ontwikkeling van het kind maximaal
te kunnen laten verlopen.”
Welk concrete initiatieven hebben ze ondernomen:
·
In de derde week van september worden ouders
uitgenodigd op een informatieve klassenraad. Alle leerkrachten en specialisten
die met het kind werken zijn aanwezig en de ouders worden bevraagd als
specialist van hun kind. Het is voor ouders een pakkende ervaring te zien dat
hun mening evenwaardig meetelt naast de mening van de specialisten. Ze ervaren
onmiddellijk dat hun inbreng ertoe doet.
·
Eind september worden alle ouders opgebeld (door
de vaste contactpersoon) en gevraagd naar hun beleving en de beleving van hun
kind. Het is de bedoeling de communicatie open te houden. Het kan dan gaan over
de informatieve klassenraad, opendeurdagen, dagelijkse fait divers,...
·
Er is een schoolkrantje. Het is in eenvoudig
taal opgesteld, laagdrempelig en met prenten. Elke editie heeft een
opvoedingstip voor de ouders/leerkrachten. De school beseft dat ze met het
schoolkrantje nog steeds niet iedereen bereiken.
·
Het is de bedoeling om het oudercomité
representatief te laten zijn voor de hele schoolpopulatie. Er wordt heel sterk
ingezet om ook kansengroepen vertegenwoordigd te zien in het oudercomité. Dat
vraagt extra inspanningen. Mensen worden aangesproken om deel te nemen omdat de
school gelooft dat als ouders fier zijn en deel kunnen nemen aan zo’n oudercomité,
dit ook afstraalt op het kind. Het lukt redelijk om een goede mix te krijgen in
het oudercomité.
·
Oudercafé. Er wordt regelmatig een oudercafé
georganiseerd met thee en koffie. Het is de plaats waar ouders hulp kunnen
krijgen bij inloggen op computers, bij het vertalen van teksten naar hun
thuistaal of andere zaken. Het zijn ook vaak ouders die ouders helpen. Het is
een plek waar ouders zich gewaardeerd en welkom voelen. Ook hier wordt nog niet
iedereen bereikt maar blijft de school inzetten op het breder bekendmaken van
het initiatief.
·
De uitleg van picto’s wordt ook in de eigen taal
voorzien zodat anderstaligen makkelijker mee zijn.
·
Ouders maken allerlei zaken voor de kerstmarkt
en nemen er graag deel. Anderstaligen voelen zich hier erg door aangesproken en
het is altijd een leuke bedoening.
·
Er wordt ook aan ouders gevraagd om iets voor te
komen stellen in de klas zoals het maken van een vogelnestje. Veel ouders zijn
daartoe bereid maar leerkrachten maken
er nog te weinig gebruik van. Leerkrachten hebben vooral schrik van de reacties van
kinderen bij crisissituaties en de impact daarvan op de ouders.
·
In het complementenboekje schrijven kinderen
complementen over andere kinderen. Ouders krijgen zo ook een ander perspectief
van hoe hun kind in de klas ervaren wordt.
·
In corona tijd zijn computers ter beschikking gesteld
vanuit de stad voor de kansengroepen. De school heeft geïnvesteerd in het
informeren en ondersteunen van ouders en gezinnen in het gebruik ervan.
·
Smartschool bleek veel te moeilijk voor een
grote groep ouders en dus is er op zoek gegaan naar een aangepast systeem van
communicatie.
Aanklampend werken
Zoals reeds beschreven is ouderbetrokkenheid een kwestie van
anders kijken naar ouders. De school vindt dat ze zonder de ouders geen goed
onderwijs kan aanbieden. Ze willen het samen doen en dus investeren ze erin.
Ouders worden heel vaak opgebeld, altijd met een open blik, met de glimlach al
was het maar om te zeggen dat de school er altijd wil zijn voor hun en de
kinderen. In corona tijden is het zelfs wekelijks of dagelijks bellen als
kinderen niet reageren op berichten of opdrachten. Het is aanklampend werken en
duidelijk laten zien: “we laten je niet los!” We willen jou erbij!” “Je bent
belangrijk voor ons!” We willen weten hoe het met je gaat!”. Voor de groep
anderstaligen was dat aanvankelijk helemaal niet makkelijk maar ook hier zijn
belangrijke stappen gezet waar er nu vaste afspraken zijn, waar er hulp is bij
computer gebruik, waar de drempels tussen school en gezin steeds vervagen.
Duidelijke
communicatie
Ouderbetrokkenheid begint met een positieve communicatie.
Veel communicatie naar ouders start met volgende zinnen “Dankzij jullie..”;
“Bedankt voor jullie engagement..” ; “We waren blij verrast met jullie
opmerking..” “Tof dat jullie elke zaterdag hier staan, dat waarderen we heel
erg..” Met andere woorden de inzet van ouders wordt gewaardeerd; verwoord en
teruggekoppeld. Het wordt niet als een evidentie beschouwd. Door die
waarderende benadering ervaren ouders zich gerespecteerd en groeit het
vertrouwen in de school. Ze voelen dat ze belangrijk zijn. En dat is natuurlijk
ook zo: ouders zijn de ervaringsdeskundigen van hun kind. Ze brengen een schat
aan informatie mee die je nodig hebt om ook in de school dat kind maximaal te
laten ontwikkelen.
Ouderbetrokkenheid
loont
Martine: “Een mama heeft spontaan op het secretariaat 50
wenskaarten afgeleverd. Reden: omwille van het feit dat we geen schoolfeest
kunnen houden en dan geen inkomsten hebben, heeft de mama met haar dochtertje
wenskaarten voor de school gemaakt om te verkopen tijdens de volgende
kerstmarkt. En dan ben je dankbaar voor zulke lieve ouders.” Ouderbetrokkenheid
loont op vele verschillende terreinen: het geeft de school energie, het geeft
de school een gevoel van “goed bezig te zijn”, het geeft warmte, het geeft
gedragenheid voor soms ook moeilijke beslissingen, het geeft meer slagkracht om
effectiever te zijn.
Ludo Heylen
Reacties
Een reactie posten